Σας χαιρετίζω από την μαύρη καρέκλα του Η/Υ μου. Επειδή μάλλον βαριέμαι να κάθομαι να εξηγώ γιατί τόσο καιρό δεν είχα γράψει τίποτα, πιστεύω να αρκεστείτε στο οτι "δεν σας αφορά". Τέσπα συνεχίζω με την μία, καθότι σήμερα είμαι μάλλον πιο φορτισμένος από άλλες φορές. Εδώ και αρκετό καιρό, πίστευα οτί με το blog ίσως να καταφέρεις να επικοινωνήσεις με διαφορετικό τρόπο, καθότι παραθέτεις φορμαρισμένες σκέψεις σε μορφή Υπερκειμένου, όπως λέει και το καθόλα υποκριτικό βιβλίο διαδικτυακών τόπων της σχολής μου. Δηλαδή λίγο νοήμων να είσαι, πρέπει να κυκλοφορείς με μια σακούλα με πέτρες για να έχεις να πετάς. ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ να είσαι για να πεις το Hypertext Υπερκείμενο; Γιατί να γίνεις γελοίος, γιατί να μεταφράσεις κάτι τόσο δυσνόητο σε μια γλώσσα ομολογουμένως ευμορφη; Για να ικανοποιήσεις τα δικα σου κόμπλεξ; Για να μπορείς να είσαι περήφανος Έλληνας; Για να πείς οτι "να δείτε και αυτο μπορεί να γίνει ελληνικό"; Τι σκατά είναι το ιστολόγιο; Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο ηβαίος χτενίζεται κύριοι. Ναι, ναι καλά καταλάβατε, είναι η φάση που σου φταίνε όλα. Ωπ, ξαναγύρισε και το ρεύμα. Που είχα μείνει; Α ναι.
Σήμερα θα ήθελα να ξεκινήσω με μια μεγαλειώδης ατάκα της ανθρωπότητας και την κατάχρηση και τον βιασμό της σε βαθμό τέτοιο που οι βιασμοί του Δράκου του Σειχ Σου φαντάζουν αγνά ραντεβουδάκια υπο το ρομαντικό σεληνόφως.
Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που έκανε λάθος αγάπης.
Παρεπιμπτόντως, ευτυχώς που έγινε και η διακοπή ρεύματος και είχα 5 ώρες να απλώσω την σκέψη μου στο θέμα. Απο την στιγμή που ο άνθρωπος είναι ένα νοήμων πλάσμα, θέλω να πιστεύω δηλαδή, και όχι ένα έρμαιο των συναισθημάτων, ενώ παλαιότερα έδινα τα ελαφρυντικά, ειδικά σε γονείς, πλέον μάλλον είμαι πιο φειδωλός στην ανωτερότητα και στην εύκολη παροχή συγχώρεσης. Η εποχή μας και όλος ο προηγούμενος αιώνας κύρηττε τον έρωτα και την αγάπη ως τις δύο βασικές πορείες της ζωής. Τώρα που το ζυγίζω, απο πολιτικής πλευράς, ήταν ένα πανέξυπνο τρικ για την άνετη χειραγώγηση των μαζών "ξέρεις, τι; τώρα θα έρθουν οι ξένοι / κομμουνιστές / αμερικανοί / μουσουλμάνοι και θα σκοτώσουν το παιδί σου"με αποτέλεσμα τον φανατισμό απείρων ψυχών με ένα αυτοματοποιημένο τρόπο. Από οικονομικής άποψης, ο έρωτας ήταν πάντα αβαντγκαρντ αλλά και κλισέ σε ένα διεστραμένο κυκλώνα αισθήσεων και παραισθήσεων. Τέσπα ξεφεύγω από τις κρίσεις μου και χωρίς να σας τα πολυεξηγώ, έχω φτάσει στο συμπέρασμα οτι η καταπίεση που δημιουργείται από αυτά τα δύο αισθήματα είναι ίσως το πιο τραγικό έχω ανακαλύψει. Όπως είναι φυσικό, ο κάθε άνθρωπος ταυτοποιεί και ιδιοποιεί πράγματα και καταστάσεις για να μπορέσει να εξηγήσει τον φυσικό κόσμο. Και καταλήγω στη σχέση αίτιο και αιτιατό, μια φυσικομαθηματική θεώρηση του κόσμου, για να εξηγήσω τις παρενέργειες της ίδιας της αγάπης. Ναι, είμαι κολλημένος με την γλώσσα του Θεού, τι να κάνω.
Απο την μια, μέσα σου πρέπει πάντα να δικαιολογείς αυτόν που σε αγαπάει. Ναι φίλτατοι συνδαιτημόνες, αλλά ποίος πραγματικά φασίστας όρισε την αγάπη σαν ύψιστο αγαθό ; Σαν την προσέγγιση που πρέπει να έχουμε πάντα ; Δηλαδή οι πανενέργειες που έχει στα άτομα που αγαπάμε δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου ; Με συγχωρείτε, αλλά να την χέσω την αγάπη αυτή. Εάν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα όρια μας, εάν δεν μπορούμε να συγκρατίσουμε τον εαυτό μας απο το χάος που προκαλεί αυτό το αίσθημα, από την απώλεια αξιοπρέπειας, τότε ποίος ο λόγος της αναγωγής της σε υπεραξία; Προσωπικά, η μοναδική αξία, το μοναδικό αξιωματικό ιδανικό που πάντα είχα, ήταν η ίδια η έννοια του ιδανικού. Πίστευα και πιστεύω οτι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που μέσω από τις εμπειρίες αλλά και τα κενά του μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις. Δεν ξέρω αυριο αν θα πιστεύω στα ίδια ή στην ταραμοσαλάτα, πάντως η δημιουργία ενός ιδανικού μέσα μας ή να το θέσω ακριβέστερα, η εγκατάσταση ενος ιδανικού, το οποίο έρχεται απο πολύ παλιά σε ηλικίες που είμασταν σπόγγοι, που ρουφούσαμε τα πάντα γύρω μας, είναι για μένα ότι πιο σκοταδιστικό υπάρχει. Ακόμα και αν το ιδανικό είναι η αγάπη.
Στην γονική αγάπη δεν θέλω να επεκταθώ γιατι μου φαίνεται σχεδόν ηλίθιο να σχολιάσω ένα αίσθημα που γεννιέται απο ορμόνες. Είναι σαν να σχολιάζεις γιατί ο άνθρωπος έχει δύο μάτια. Είναι το λεγόμενο αναγκαίο κακό, γιατί χωρίς αυτή την αγάπη ποτέ δεν θα γίνεις άνθρωπος ολόκληρος, παρά ένα λειψό παιδί που είτε θα προσπαθεί πάντα να βρει την αγάπη και την στοργή παντού ή θα απορίψει εντελώς την ύπαρξη της. Γενικά παρατηρώ οτι ο άνθρωπος απο την στιγμή που γεννίεται αμυνεται μέχρι να πεθάνει. Πραγματικά ποια στιγμή είναι δικιά μας, που μπορεί κάποιος να ανοίξει την καρδιά του χωρίς να φοβηθεί, να νιώσει την αλτρουιστική μεριά της αγάπης και όχι την εγωιστική; Αλλά ο αλτρουισμός ακουμπάει το τέλειο. Και τελειότητα δυστυχώς υπάρχει μόνο στις φωτογραφίες.
Α ναι στην χιλιοειπωμένη απορία "εγώ του τα δωσα όλα, αυτός γιατί μου φέρθηκε έτσι;" , κάντε μια ^%$%$μενη χάρη στον εαυτό σας και αναρωτηθείτε αν ο απέναντι σας τα ήθελε όλα. Ανοίξτε τις κεραίες σας και δείτε την καταπίεση που ασκήσατε. Δείτε πόσο καταπιεστικοί ήσαντο. Για αυτό σας έβρισε. Για αυτό σας κεράτωσε. Για αυτό σας παράτησε για εκείνο τον μαλάκα, για εκείνη την πόρνη με τις ποδάρες. Γιατι ως γνωστόν, οι ποδάρες δεν κάνουν πολλές ερωτήσεις, μόνο ανοιγοκλείνουν κατά βούληση (του διακορευτή αλλα και της διακορευθείσας). Τα λέμε.
