Έχει πλάκα μερικές φορές όταν θέτεις ένα στόχο, είσαι απολύτως σίγουρος οτί θα πετύχεις τον στόχο σου, υπολογίζεις κάθε παράμετρο, σκέφτεσαι τμηματικά αλλά και ολοκληρωμένα τον στόχο σου, ξεκινάς την υλοποιηση και καταλήγεις σε κάτι το διαφορετικό απο το αναμενόμενο. Έτσι και εγώ ξεκίνησα να γράψω για στην εμμονή του γάμου και την υστερία της νεοελληνικής μετακατοχικής Ελληνίδας για την εν λόγω κοινωνική δραστηριότητα αλλά κατέληξα σε ένα άλλο θέμα αρκετά πιο επίκαιρο αλλά και πολύ πιο ενδιαφέρον και πολύπλοκο από τα καπρίτσια των γυναικών μας. Περί e-mage o λόγος λοιπον ή αλλιώς διαδικτυακή προσωπίδα, κυβερνόπροφιλ κτλ κτλ.
Κατ' αρχήν θα ήθελα να παραθέσω κάποιες απόψεις φίλων, γνωστών και άγνωστων :
"Άντε μην βγάλω τα αρ****α μου φωτό και τα ανεβάσω στο γαμ****ο το Facebook."
Παύλος Πάντος. Respect.
"Όταν κάποιος είναι για τον π****ο στην πραγματική του ζωή, γιατί να μην είναι και για τον π*ο online;"
"Δεν έχει σημασία αν το δει κάποιος, σημασία οτί μπορεί να το δει κάποιος."
Το Διαδίκτυο με την σημερινή του μορφή, για να αποδώσουμε και τις δέουσες τιμές, είναι δώρο του Sir Tim Berners Lee. Οταν το δημιούργησε, είχε στο μυαλό του μια ελεύθερη κοινωνία, στην οποία ο καθένας θα μπορούσε να παραθέσει την παπαριά του χωρίς τον φόβο της δέσμευσης και της λογοκρισίας. Το γεγονός οτί το όνειρο του συνεχίζεται ακόμα και σήμερα στις οικονομικές χούντες που διαφεντεύουν τα έθνη την σήμερον ημέρα είναι ίσως μια ελπίδα για καλύτερο αύριο. Τέλος πάντων, να μην μακρυγορώ, στην συνέχεια ήρθε ο έταιρος Καππαδόκης, ο Mark Zuckerberg, ο σχεδιαστής του Facebook, μια 19χρονη (τότε) μύξα, που έφτιαξε (έγραψε για τους έχοντας γνώση) το Facebook για να μπορούν οι συμφοιτητές του να ανεβάζουν φωτογραφίες απο τα πάρτυ του Harvard (φαντάζομαι μεγάλα ρεμάλια θα κυκλοφορούν εκεί) και να σχολιάζουν τις μπέκρες και τις κραιπάλες. Έκτοτε έγινε ενα τεράστιο μπαμ, ο κόσμος "ξαφνικά" έμαθε την χρησιμοτητα του Διαδικτύου μπλα μπλα μπλα ===> σημερινή κατάσταση, το Facebook έγινε status quo, οι μη έχοντες Facebook κρίνονται αυτομάτως παλαιολιθικοί (αυτοί που δεν έχετε συνειδητά, όχι παιδιά μου δεν είστε επαναστάτες).
Γιατί το Facebook πέτυχε και γιατί όχι τα άλλα; Πολλοί λόγοι συντρέχουν σε αυτο το γεγονός αλλά θα αρκεστούμε στον παράγοντα της απλότητας και της αλυσιδωτής δημιουργίας φίλων. Και μετά από αυτή την εισαγωγή, φτάνουμε επιτέλους στο ψητό. Η δημιουργία των ηλεκτρονικών προφίλ σε ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμοτητας προκαλεί και την ανάγκη των χρηστών για την δημiουργία ενός image, ενός e-mage όπως πολύ σωστά πρότεινε ο γνωστός δεινόσαυρος Periergus Rex. Εξηγώ : για τους ίδιους λόγους που φτιάχνει κάποιος ένα κοινωνικό προφίλ (νομιζω είναι περιττό να εξηγήσω γιατί ένα image είναι πλαστό, φρούδο και στηριγμένο σε φοβίες και κόμπλεξ), για τους ίδιους ακριβώς προσπαθεί να πλάσει και μια διαδικτυακή βερσιόν. Είναι ηλίου φαινότερον, ότι το διαδικτυακό προφίλ υπερέχει του κοινωνικού, καθότι το πρώτο βρίσκεται σε γραπτή μορφή, είναι προσβάσιμο 24 ώρες την ημέρα, πλάθεται με περισσότερη άνεση και δεν χρείαζεται διαπροσωπική σχέση. Μόνο να ξέρεις την βιβλιοθήκη του Λίντς (για να την γράψεις στο favorite books) και να έχεις μια φωτό με βυζάρες,μπουτάρες, κωλάρες για τις γυναίκες/κοιλιακούς, γωνίες στο πρόσωπο για τους δε αρρένες and you are all there.
Νομίζω φίλτατοι πως χάνουμε το νόημα. Καταλαβαίνω την αρχέγονη αναγκη του ανθρώπου να πλασάρεται και να αυτοσερβίρεται σε πομπώδεις πιατέλες. Καταλαβαίνω επίσης τι σημαίνει για κάποιους να είναι cool, να εμπλέκονται σε κοινωνικά δρώμενα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι what's the fucking problem αν κάποιος λίγο το χαλάσει. Δηλαδή είναι τόσο σημαντικό αν βάλω μια φωτό που είμαστε όλοι κομμάτια, ή εαν βάλω ένα υβριστικό σχόλιο σε αναρτημένη θέση; Δηλαδή, θα απολυθείς απο την δουλειά σου εάν σε δει το αφεντικό σου να είσαι πάνω σε ένα πολύφωτο και να κάνεις τον χιμπατζή; Η μήπως θα χάσεις τα γκομενάκια άμα κάποιος σε δει να κοιμάσαι στην Τσιμισκή; Νομίζω τελικά πως ο ιερός άθλος της κοινωνικής αποδοχής θα μαστίζει για πάντα τις μεσαίες τάξεις (οι κατώτερες πεινάνε, οι υψηλότερες προσδιόριζονται από άλλες παραμέτρους) και ο καθωσπρεπισμός και τα ταμπού(αυτού του είδους) πρέπει κάποτε να εκλείψουν. Δηλαδή είναι πραγματικά χαζό να νομίζεις ότι το> <span>Facebook ή αλλιώς ελάτε όλοι στην μεγάλη παρτούζα</span><br />
Θα μου πεις φίλε Πλάτωνα, ότι η ανάγκη της κοινωνικότητας ενός ατόμου είναι τόσο έντονη όσο η ανάγκη του να προβάλει το προσωπείο του στο κοινό (αν ζούσες, μια παρόμοια πίπα θα έλεγες). Όμως φίλε Πλάτωνα, εσύ έχεις Facebook;
Best regards,
George
Κατ' αρχήν θα ήθελα να παραθέσω κάποιες απόψεις φίλων, γνωστών και άγνωστων :
"Άντε μην βγάλω τα αρ****α μου φωτό και τα ανεβάσω στο γαμ****ο το Facebook."
Παύλος Πάντος. Respect.
"Όταν κάποιος είναι για τον π****ο στην πραγματική του ζωή, γιατί να μην είναι και για τον π*ο online;"
"Δεν έχει σημασία αν το δει κάποιος, σημασία οτί μπορεί να το δει κάποιος."
Το Διαδίκτυο με την σημερινή του μορφή, για να αποδώσουμε και τις δέουσες τιμές, είναι δώρο του Sir Tim Berners Lee. Οταν το δημιούργησε, είχε στο μυαλό του μια ελεύθερη κοινωνία, στην οποία ο καθένας θα μπορούσε να παραθέσει την παπαριά του χωρίς τον φόβο της δέσμευσης και της λογοκρισίας. Το γεγονός οτί το όνειρο του συνεχίζεται ακόμα και σήμερα στις οικονομικές χούντες που διαφεντεύουν τα έθνη την σήμερον ημέρα είναι ίσως μια ελπίδα για καλύτερο αύριο. Τέλος πάντων, να μην μακρυγορώ, στην συνέχεια ήρθε ο έταιρος Καππαδόκης, ο Mark Zuckerberg, ο σχεδιαστής του Facebook, μια 19χρονη (τότε) μύξα, που έφτιαξε (έγραψε για τους έχοντας γνώση) το Facebook για να μπορούν οι συμφοιτητές του να ανεβάζουν φωτογραφίες απο τα πάρτυ του Harvard (φαντάζομαι μεγάλα ρεμάλια θα κυκλοφορούν εκεί) και να σχολιάζουν τις μπέκρες και τις κραιπάλες. Έκτοτε έγινε ενα τεράστιο μπαμ, ο κόσμος "ξαφνικά" έμαθε την χρησιμοτητα του Διαδικτύου μπλα μπλα μπλα ===> σημερινή κατάσταση, το Facebook έγινε status quo, οι μη έχοντες Facebook κρίνονται αυτομάτως παλαιολιθικοί (αυτοί που δεν έχετε συνειδητά, όχι παιδιά μου δεν είστε επαναστάτες).
Γιατί το Facebook πέτυχε και γιατί όχι τα άλλα; Πολλοί λόγοι συντρέχουν σε αυτο το γεγονός αλλά θα αρκεστούμε στον παράγοντα της απλότητας και της αλυσιδωτής δημιουργίας φίλων. Και μετά από αυτή την εισαγωγή, φτάνουμε επιτέλους στο ψητό. Η δημιουργία των ηλεκτρονικών προφίλ σε ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμοτητας προκαλεί και την ανάγκη των χρηστών για την δημiουργία ενός image, ενός e-mage όπως πολύ σωστά πρότεινε ο γνωστός δεινόσαυρος Periergus Rex. Εξηγώ : για τους ίδιους λόγους που φτιάχνει κάποιος ένα κοινωνικό προφίλ (νομιζω είναι περιττό να εξηγήσω γιατί ένα image είναι πλαστό, φρούδο και στηριγμένο σε φοβίες και κόμπλεξ), για τους ίδιους ακριβώς προσπαθεί να πλάσει και μια διαδικτυακή βερσιόν. Είναι ηλίου φαινότερον, ότι το διαδικτυακό προφίλ υπερέχει του κοινωνικού, καθότι το πρώτο βρίσκεται σε γραπτή μορφή, είναι προσβάσιμο 24 ώρες την ημέρα, πλάθεται με περισσότερη άνεση και δεν χρείαζεται διαπροσωπική σχέση. Μόνο να ξέρεις την βιβλιοθήκη του Λίντς (για να την γράψεις στο favorite books) και να έχεις μια φωτό με βυζάρες,μπουτάρες, κωλάρες για τις γυναίκες/κοιλιακούς, γωνίες στο πρόσωπο για τους δε αρρένες and you are all there.
Νομίζω φίλτατοι πως χάνουμε το νόημα. Καταλαβαίνω την αρχέγονη αναγκη του ανθρώπου να πλασάρεται και να αυτοσερβίρεται σε πομπώδεις πιατέλες. Καταλαβαίνω επίσης τι σημαίνει για κάποιους να είναι cool, να εμπλέκονται σε κοινωνικά δρώμενα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι what's the fucking problem αν κάποιος λίγο το χαλάσει. Δηλαδή είναι τόσο σημαντικό αν βάλω μια φωτό που είμαστε όλοι κομμάτια, ή εαν βάλω ένα υβριστικό σχόλιο σε αναρτημένη θέση; Δηλαδή, θα απολυθείς απο την δουλειά σου εάν σε δει το αφεντικό σου να είσαι πάνω σε ένα πολύφωτο και να κάνεις τον χιμπατζή; Η μήπως θα χάσεις τα γκομενάκια άμα κάποιος σε δει να κοιμάσαι στην Τσιμισκή; Νομίζω τελικά πως ο ιερός άθλος της κοινωνικής αποδοχής θα μαστίζει για πάντα τις μεσαίες τάξεις (οι κατώτερες πεινάνε, οι υψηλότερες προσδιόριζονται από άλλες παραμέτρους) και ο καθωσπρεπισμός και τα ταμπού(αυτού του είδους) πρέπει κάποτε να εκλείψουν. Δηλαδή είναι πραγματικά χαζό να νομίζεις ότι το"Θέλω να με αγαπάνε όλοι χωρίς να έχω κάνει τπτ για αυτό."
θα βοηθήσει στην εξάλειψη της μιζέριας και της ρουτίνας που τόσο περίτεχνα σε ρίξαν οι άλλοι (πάντα οι άλλοι φταίνε), δυσμοιρε/άμοιρη. Συνοψίζοντας, με το να κοστίζω $54,000,000 στο Friends For Sale δεν σημαίνει ότι οντως τόσο κοστίζω. Μάλλον λιγότερο, και ακόμα πιθανότερο, πολύ λιγότερο.Θα μου πεις φίλε Πλάτωνα, ότι η ανάγκη της κοινωνικότητας ενός ατόμου είναι τόσο έντονη όσο η ανάγκη του να προβάλει το προσωπείο του στο κοινό (αν ζούσες, μια παρόμοια πίπα θα έλεγες). Όμως φίλε Πλάτωνα, εσύ έχεις Facebook;
Best regards,
George
3 comments:
Το account μου στο facebook με την συγκεκριμενη μορφη του που ηδη γνωριζεις, ειναι ετσι οχι γιατι επαναστατω προς κατι. Απλα νιωθω οτι δεν εχω λογο να δωσω κατι εκει μεσα, και απλα να παρω καποια λιγα πραγματα απο καποια λιγα ατομα κυριως μετριου ενδιαφεροντος.
Οσον αφορα την 4η παραγραφο του ποστ μην απατασαι. Και το διαφορετικο "πουλαει" απλα εχει αλλο target group. Δεν σημαινει αυτοματα οτι ολοι θα σε θεωρουν το απολωλως προβατο μετα. Αυτοι που θα το κανουν ονλαιν θα το εκαναν και irl.
Anyway πολυ παρωχημενο και πολυ-utility-στικο το facebook ενω στην ουσια οι περισσοτεροι το χρησιμοποιουν ως ενα φωτοαλμπουμ. Klein mein puts που λενε.
Paradeksou to.. ola auta ta grafeis giati den exeis kataferei na gamiseis mesw Facebook! To profile sou einai lame & oles e-gomenes se ftinoun!!! hahahaha
JK. You know i wanna sex you any time & all the time!
An kai den katalaba oute ta misa apo auta pou grafeis...
listen tou me, TA SPAS ROZAKA
Post a Comment