Χαιρετίζω σας, από την βρωμερή καρέκλα μου a.k.a. ο θρόνος των Nerds, ο Άρειος Πάγος των Geeks. Μπήκα μόνο για να γράψω μια ερώτηση, που αναφέρεται προς όλους που έχουν ταλαντευτεί μεταξύ καταστάσεων, οι οποίες επιβαρύνονται απο την ίδια την φύση τους. Λοιπόν χωρίς πλέονασμούς και μακρυγορίες, παραθέτω την παρακάτω ερώτηση :
Πως γίνεται να διατήρησεις κάτι το οποίο έχεις, το οποίο δεν θέλεις να χαλάσεις, να το εξελίξεις χωρίς να το εκφυλύσεις, και να το χρωματίσεις χωρίς να το κάνεις αγνώριστο;
Νομίζω είναι σαφέστατη η ερώτηση, την αντιμετωπίζουν απο σχεδιαστές αυτοκινήτων σειράς εώς πουτάνες στο Κονγκό, και τώρα που την ξανακοιτάω, μοίαζει λίγο με τα αινίγματα που λέγαμε στο δημοτικό. Λοιπό ας γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι. Έχεις μια ζωή. Η ζωή σου απαρτίζεται απο άπειρα ατομα ζωής. Θεωρούμε λοιπόν οτί βάσει μιας πρόχειρης ομαδοποιησης, υπήρξαν κάποια βασικά στάδια στην ζωή σου (παίρνω παράδειγμα ένα μεσο άνθρωπο της ελληνικής κοινωνίας, που έιχε κάποια τριτοβάθμια εκπαίδευση, αν όχι κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ ένα τριετές(?) ΙΕΚ). Ο άνθρωπος αυτός :
-Γεννήθηκε
-Μεγάλωσε
-Πήγε σχολείο
-Πήγε γυμνάσιο/λύκειο
-Σπούδασε
* Πήγε στρατό, αν είναι άνδρας
-Βρήκε δουλεία (ασχέτου ή και σχετικού με την εκπαίδευση του τομέα), θεωρώντας τον μισθό της δουλείας, αν όχι ικανοποιητικό, βιώσιμο, δηλαδή θα μπορεί να το συνεχίσει και να κάνει μια άλφα επαγγελματική πορεία
Σκοπίμως αντιπαρέρχομαι τον ύφαλο του ηλικιακού προσδιορισμού, για λόγους καθαρά εξωμοίωσης. Λοιπόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοον. Μέχρι εδώ καλά, τι καλα δηλαδή, τέλεια. Ωραία, ας κάνουμε και μια πρόχειρη θεματοποίηση των συμβάντων μιας κανονικής ζωής:
-Επαγγελματικά συμπεριλαμβάνομένων και των οικονομικών
-Οικογενειακά
-Αισθηματικά
-Ζητήματα υγείας
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ. Έχουμε δημιουργήσει δυο μικρές λίστες, με ,οκ το δέχομαι, κάποιες ασαφείς αναγωγές, που πιστεύω καλύπτουν την πλειονοτητα της ελληνικής πλυθησμιακής μάζας. Τώρα. Άμα προσέξεις καλύτερα στην πρώτη λίστα, τυγχάνει να συμβαίνουν(?) διαρκώς "απαγωγές". Δηλαδή αρχικά βρίσκεσαι στα χέρια της οικογενειας σου. Εν συνεχεία σε παίρνει το σχολείο, μετά σε ρουφάει το γυμνάσιο, στην συνέχεια σε απομακρύνει το πανεπιστήμιο, την μαμά πατρίδα χέστε την, και στο τέλος έρχεται και η δουλεια που ανατρέπει σχεδόν όλα όσα ήξερες και σε προσγειώνει. Η όλη φάση θυμίζει αρχαίους Σπαρτιάτες παιδαγωγούς άμα το καλοσκεφτείς. Anyway, κάπου εκεί ξεκινάς και συνειδητοποιείς ότι έχεις καταναλώσει περίπου το 1/3 της ζωής σου, ότι ακόμα και αν τηλεοπτικά (ισώς ηθελημένα) κάνει την εμφάνιση του ο έγγαμος βίος, ότι τα όρια στενέυουν, οι επιλογές μειώνονται, οι υποχρεώσεις αυξάνονται και ετοιμάζεσαι γενικά για μια εξελεκτική περίοδο στην οποία θεωρητικά πάντα πρέπει να αξιοποιήσεις ότι μάθαινες 20-25 χρόνια τώρα. Εκεί ακριβώς λοιπόν, έρχεται η ερωτηση μου. Ποια μεθοδολογία, ποια συνειρμική αλυσίδα πρέπει να χαλινεύσεις ώστε να μην σε πάει τσιρλί κοκό απο τα νέα άγχη;Κατα καιρούς ακούς διάφορα του στύλ "Πάνω από όλα να είσαι ανεξάρτητος" ή "Μια καλή οικογενεια στο μέλλον" ή "Πρέπει να επενδύσεις στην δουλειά σου" ή "Πρέπει να περνάς καλά σε ότι και να κάνεις". Εντάξει pipes and pouches ακούγονται τα περισσότερα απο αυτά αλλά δυστυχώς είναι αυτά τα αφηρημένα εφόδια που έχεις συλλεξει καθόλη την πορεία σου. Και με αυτά έχεις να τα βγάλεις πέρα. Και πρέπει να περάσεις και καλά. Και πρέπει να έχεις και τους ανθρώπους σου ικανοποιημένους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει οτι εν τέλει θα ζημιωθείς εσύ. Οπότε τι κάνεις, επιλέγεις την σταρχιστική οδό ή την οδό που χάραξε ο Θανάσης Βέγγος; Επιλέγεις το παρόν ή το μέλλον; Δυστυχώς για μας και ευτυχώς για τους κληρωτούς οπλίτες, η μέρα έχει 24 ώρες εκ των οποίων οι 5-6 πρέπει να είναι ξεκούραση. Άρα πόσα γαμημένα κομμάτια να γίνεις πριν προλαβεις να συνειδητοποιήσεις ότι ποτέ δεν θα τα προλάβεις όλα; Νομίζω η ερώτηση είναι λίγο ρητορική. Δηλαδή απλά στο τέλος απλά παίρνεις αυτό που μπορείς να πάρεις, αυτό που σουν αξίζει να πάρεις για αυτό που έδωσες. Μπορεί εξαρχής να ζούσες σε κικαιώνες ψευδαισθήσεων και να μην κατάλαβες οτί δεν μπορύσες να το κάνεις. Αλλά φυσικά απο την άλλη, μπορείς πάντοτε να προσπαθήσεις. Live your life, do your thing and get the fuck out. Και άμα στη σπάσει κανείς, ε εντάξει μέσα στο πρόγραμμα ειναι και αυτό.
