Χέλοου γουορλντ. Βρέχει χωριστόσπορο και λέω δεν γαμάς που δεν γαμάς, δεν πας για ψάρεμα ρε Τζόρτζ; Και μιά που δεν έχεις ούτε καλάμι ούτε και πετονία (έχω εξοπλισμό για ψαροντουφεκο όμως), δεν γράφεις κάτι στο μπλόγκ; Θέμα εύκολο σήμερα, καθότι βλέποντας τον υποδαυλισμό της γυναίκας στα Αραβικά κράτη και την ακλόνητη αντροκρατία στα μουσουλμανικά κράτη, δεν μπορώ παρά ... να μείνω παγερά αδιάφορος. Λοιπόν, όπως είπα βρέχει χωρισμός με την σέσουλα και γενικά έχει πλάκα να ασχολείσαι με αυτό το θέμα.
Πολλές οι κατηγορίες των χωρισμών. Ας κάνουμε μια πρόχειρη βάση γνώσης για μπορέσουμε να πουμε & να σχολιάσουμε επ' αυτών.
Α)Χωρισμός "ΔΕΝ ΣΕ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ". Το είδος του χωρισμού που αρκετό ενδιαφέρον και για τους 2 ζευγνύους καθότι η υπερβολή και το σουρεάλ γεμίζουν απολαυστικά τα σκηνικά. Η τρίχα γίνεται τριχιά και η βούρτσα οδοντόβουρτσα. Χιλιάδες πεθαμένα παραπόνα, ξεχασμένα τρυπούν το χώμα και την λάσπη και βγαίνουν σαν ζομπι απο την Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών και γεμίζουν πλατείες, αλάνες, χωριά. "Πριν από δύο χρόνια, που σε είχε κοιτάξει εκείνος ο τυφλός περιπτεράς όλο νόημα, το θυμάμαι ακομα μην νομίζεις." είναι το μοτίβο το οποίο ακολουθείται σε αυτές τις περιπτώσεις. "Ναι αλλά και εσύ μου έφαγες την τυρόπιτα και πεινούσα και ήταν η τελευταία τυρόπιτα του κόσμου." και άλλα τέτοια όμορφα γεμίζουν τον χώρο. Κλασσικός ελληνικός χωρισμός, αφού η νοοτροπία μας και η διαπαιδαγώγηση μας έχουν ως ακρογωνιαίο λίθο την μεταφορά ευθυνών και την αδιάκοπη μίρλα, η οποία φυσικά δεν έχει κανένα νόημα. Οι 2 παρτενέρ συχνά εμφανίζονται ως Οσιόμαρτυρες που αντέχουν τις παραξενίες του άλλου τόσο καιρό, αλλά επειδή είναι χαρισματικοί και φυσικοί ηγέτες και πολύ γαμάτοι και έχουν και πάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάρα πολύ υπομονή περιμέναν το εντελώς φυσικό και δημοκρατικό, την ολική αλλαγή χαρακτήρα του αλλουνού κατα τα δικά τους πρότυπα. Ο σχολιασμός του χωρισμού είναι καθόλα περιττός, αφού ξέρουμε απο πριν ότι και οι 2 φταίνε, αλλά πάρα αυτά σπάνια τους λυπάσαι αφού η μίρλα του ενός συναντά την κακομοιρία του αλλουνού.
2) Χωρισμός "Μολών λαβέ". Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται όλοι οι χωρισμοί με μεγαλειώδεις ατάκες. Θα πω μερικές πραγματικές (δεν υπόσχομαι για την ακριβεια αλλά το νόημα ήταν αυτό), σόρρυ αν είναι δικές σας, δεν θα ονοματίσω κανένα/καμία :
α) "Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ. Με πιέζουν οι φίλες μου που δεν τις βλέπω καθόλου." Διάρκεια σχέσης περίπου 3 βδομάδες.
β) "Νομίζω αυτή η σχέση πλέον δεν με γεμίζει. Έχω πολύ καιρό να περάσω καλά μαζί σου. Νιώθω ότι η σχέση δεν μπορεί να συνεχίσει, δεν έχει ερωτισμό. Επίσης εδώ και τρεις βδομάδες τα έχω φτιάξει με άλλον." Nice, κοπελιά.
γ) "Τόσο καιρό ήθελα τόσο πολύ να τα φτιάξουμε. Τώρα καταλαβαίνω οτί σε έβλεπα σαν τρόπαιο και δεν ήθελα πραγματικά εσένα. Συγγνώμη." Διάρκεια σχέσης 4.5 ώρες. Τουλάχιστον ήταν γρήγορος (κατά το αμερικάνικο πρότυπο Live fast)
δ) "Χθές βγήκα έξω και μέθυσα." Θέλετε και συνέχεια;
3) Χωρίσμος "Σόρρυ λάθος". Κοριφαίοι χωρισμοί, καθότι ο ένας την είδε και ήθελε να την παντρευτεί και η άλλη προφανώς δεν ήθελε καν σχέση (και vice versa). Τυπικός χωρισμός φοιτιτικών ετών. Γίνεται ότι γίνεται και την επόμενη μέρα στήνεται τεράστιο τηλεοπτικό σκηνικό, με κάμερες μπουμαν κτλ κτλ, αφού οργανώνονται στιγμιαία τα κλασσικα κινήματα εναντίων των αντρών-αρχιδιών και των γυναικών-κολλητσίδων. Οι συνευρέσεις έχουν καθαρά υποστηρικτικό χαρακτήρα αφου
α) στην περίπτωση της γυναίκας που εξαπατήθηκε (ενώ ΦΥΣΙΚΑ δεν το ήξερε οτι ο άλλος είχε τέτοιες προθέσεις και είναι η πρώτη της φορά που πάει με κάποιον που δεν ήξερε τόσο καλά) οι φίλες της, σαν υπέρμαχοι της μήτρας, σαν τον Αη Γιώργη που με το δόρυ του καρφώνει ένα παπάρι, της λένε οτί ήταν μαλάκας ο άλλος και οτι θα της γνωρίσουν αυτές ένα καλό παιδί (φυσικά γιατι ως γνωστόν όταν μια γκόμενα δει κάποιον ωραίο και καλό το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι πως θα τον δώσει σε μια φίλη της).
β) στην περίπτωση του άντρα που εξαπατήθηκε, όλο το γυναικείο φύλο προάγεται αυτόματα στον τιμημένο βαθμό της Πουτάνας. "Αφού την είδα εγώ ρε φίλε σε λεώ, σε είχε αγκαλιά και κοιτούσε εμένα ρε φίλε.". Οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί περιορίζονται σε οινοποσίες και κρεπαλοκαφρίλες, γιατι μόνο άμα κάψει το συκώτι του, χάσει προσωρινά την όραση του και κάψει μισό κιλό μυαλό, ο άλλος θα ξεχαστεί. Βέέέέέβαια.
4) Ομαλός χωρισμός. BOOOOOOOO-RIIIIING! Απλά χωρίζουν. ΠΦΦΦΦΦ ξενέρωτοι, λίγη ίντριγκα, λίγο κάτι, throw us a bone here, people!!!
Πολλές οι κατηγορίες των χωρισμών. Ας κάνουμε μια πρόχειρη βάση γνώσης για μπορέσουμε να πουμε & να σχολιάσουμε επ' αυτών.
Α)Χωρισμός "ΔΕΝ ΣΕ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ". Το είδος του χωρισμού που αρκετό ενδιαφέρον και για τους 2 ζευγνύους καθότι η υπερβολή και το σουρεάλ γεμίζουν απολαυστικά τα σκηνικά. Η τρίχα γίνεται τριχιά και η βούρτσα οδοντόβουρτσα. Χιλιάδες πεθαμένα παραπόνα, ξεχασμένα τρυπούν το χώμα και την λάσπη και βγαίνουν σαν ζομπι απο την Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών και γεμίζουν πλατείες, αλάνες, χωριά. "Πριν από δύο χρόνια, που σε είχε κοιτάξει εκείνος ο τυφλός περιπτεράς όλο νόημα, το θυμάμαι ακομα μην νομίζεις." είναι το μοτίβο το οποίο ακολουθείται σε αυτές τις περιπτώσεις. "Ναι αλλά και εσύ μου έφαγες την τυρόπιτα και πεινούσα και ήταν η τελευταία τυρόπιτα του κόσμου." και άλλα τέτοια όμορφα γεμίζουν τον χώρο. Κλασσικός ελληνικός χωρισμός, αφού η νοοτροπία μας και η διαπαιδαγώγηση μας έχουν ως ακρογωνιαίο λίθο την μεταφορά ευθυνών και την αδιάκοπη μίρλα, η οποία φυσικά δεν έχει κανένα νόημα. Οι 2 παρτενέρ συχνά εμφανίζονται ως Οσιόμαρτυρες που αντέχουν τις παραξενίες του άλλου τόσο καιρό, αλλά επειδή είναι χαρισματικοί και φυσικοί ηγέτες και πολύ γαμάτοι και έχουν και πάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάάρα πολύ υπομονή περιμέναν το εντελώς φυσικό και δημοκρατικό, την ολική αλλαγή χαρακτήρα του αλλουνού κατα τα δικά τους πρότυπα. Ο σχολιασμός του χωρισμού είναι καθόλα περιττός, αφού ξέρουμε απο πριν ότι και οι 2 φταίνε, αλλά πάρα αυτά σπάνια τους λυπάσαι αφού η μίρλα του ενός συναντά την κακομοιρία του αλλουνού.
2) Χωρισμός "Μολών λαβέ". Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται όλοι οι χωρισμοί με μεγαλειώδεις ατάκες. Θα πω μερικές πραγματικές (δεν υπόσχομαι για την ακριβεια αλλά το νόημα ήταν αυτό), σόρρυ αν είναι δικές σας, δεν θα ονοματίσω κανένα/καμία :
α) "Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ. Με πιέζουν οι φίλες μου που δεν τις βλέπω καθόλου." Διάρκεια σχέσης περίπου 3 βδομάδες.
β) "Νομίζω αυτή η σχέση πλέον δεν με γεμίζει. Έχω πολύ καιρό να περάσω καλά μαζί σου. Νιώθω ότι η σχέση δεν μπορεί να συνεχίσει, δεν έχει ερωτισμό. Επίσης εδώ και τρεις βδομάδες τα έχω φτιάξει με άλλον." Nice, κοπελιά.
γ) "Τόσο καιρό ήθελα τόσο πολύ να τα φτιάξουμε. Τώρα καταλαβαίνω οτί σε έβλεπα σαν τρόπαιο και δεν ήθελα πραγματικά εσένα. Συγγνώμη." Διάρκεια σχέσης 4.5 ώρες. Τουλάχιστον ήταν γρήγορος (κατά το αμερικάνικο πρότυπο Live fast)
δ) "Χθές βγήκα έξω και μέθυσα." Θέλετε και συνέχεια;
3) Χωρίσμος "Σόρρυ λάθος". Κοριφαίοι χωρισμοί, καθότι ο ένας την είδε και ήθελε να την παντρευτεί και η άλλη προφανώς δεν ήθελε καν σχέση (και vice versa). Τυπικός χωρισμός φοιτιτικών ετών. Γίνεται ότι γίνεται και την επόμενη μέρα στήνεται τεράστιο τηλεοπτικό σκηνικό, με κάμερες μπουμαν κτλ κτλ, αφού οργανώνονται στιγμιαία τα κλασσικα κινήματα εναντίων των αντρών-αρχιδιών και των γυναικών-κολλητσίδων. Οι συνευρέσεις έχουν καθαρά υποστηρικτικό χαρακτήρα αφου
α) στην περίπτωση της γυναίκας που εξαπατήθηκε (ενώ ΦΥΣΙΚΑ δεν το ήξερε οτι ο άλλος είχε τέτοιες προθέσεις και είναι η πρώτη της φορά που πάει με κάποιον που δεν ήξερε τόσο καλά) οι φίλες της, σαν υπέρμαχοι της μήτρας, σαν τον Αη Γιώργη που με το δόρυ του καρφώνει ένα παπάρι, της λένε οτί ήταν μαλάκας ο άλλος και οτι θα της γνωρίσουν αυτές ένα καλό παιδί (φυσικά γιατι ως γνωστόν όταν μια γκόμενα δει κάποιον ωραίο και καλό το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι πως θα τον δώσει σε μια φίλη της).
β) στην περίπτωση του άντρα που εξαπατήθηκε, όλο το γυναικείο φύλο προάγεται αυτόματα στον τιμημένο βαθμό της Πουτάνας. "Αφού την είδα εγώ ρε φίλε σε λεώ, σε είχε αγκαλιά και κοιτούσε εμένα ρε φίλε.". Οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί περιορίζονται σε οινοποσίες και κρεπαλοκαφρίλες, γιατι μόνο άμα κάψει το συκώτι του, χάσει προσωρινά την όραση του και κάψει μισό κιλό μυαλό, ο άλλος θα ξεχαστεί. Βέέέέέβαια.
4) Ομαλός χωρισμός. BOOOOOOOO-RIIIIING! Απλά χωρίζουν. ΠΦΦΦΦΦ ξενέρωτοι, λίγη ίντριγκα, λίγο κάτι, throw us a bone here, people!!!
Τέσπα, σε πολλές περιπτώσεις είναι όντως άσχημο, σε άλλες απλά αστείο, σε άλλες αναμενόμενο. Νομίζω πως είτε το δεις περιμετρικά, είτε εκ βαθέων, είναι μια απόρριψη. Μια απόρριψη είναι πάντα μια απόρριψη. Οι αμυντικοί σου μηχανισμοί ενεργοποιούνται στο maximum, με αποτέλεσμα την μερική/ολική απώλεια ελέγχου και την γενική εκτροπή της ζωής σου. Όλοι σε κοιτούν λες και είσαι άρρωστος (μερικές φορές βέβαια το επιζητάς εσύ ο ίδιος, καθότι πιστεύεις ότι είσαι για λύπηση, αλλά μάλλον η αξιοπρέπεια σου είναι για λύπηση και η αυτοπεποίθηση σου χρειάζεται επειγόντως αναβάθμιση/αντικαταστάση/απόσυρση). Αντιδράς σπασμωδικά, δίνεις ευκαιρίες σε κόσμο που κανονικά δεν θα έδινες, προσπαθείς να βρείς ένα αντικαταστάτη του κενού που σου αφήσε ο παλιοπούστης/παλιογαμιόλα, γενικώς άλλη μια αφορμή για την σύμπραξη του Λόκε και του Θεού Χρόνου. Νομίζεις οτι μπορείς να κάνεις κάτι, αλλά στην πραγματικότητα απλά πρέπει να ηρεμήσεις, να σκεφτείς ψυχρά και λογικά. Φυσικά μέσα στον κικαιώνα αισθημάτων αδικίας, θλίψης, άρνησης είναι κομμάτι δύσκολο αλλά κανείς δεν μας είπε οτί η ζωή είναι εύκολη. Roll the dice, spin the wheel, play the game.Και μην ξεχνάτε, ο James Blunt δεν είναι λύση. Είναι απλά θόρυβος, ο παλιόπουστας.
Άντε τα λέμε.
