Όταν ξεκινάς κάτι, είτε είναι δουλειά, είτε χόμπι, ο φόβος που με διακατείχε από πάντοτε ήταν να μην ξεχάσω γιατί ξεκινούσα κάτι. Πάντοτε προσπαθούσα να θυμηθώ τους πραγματικούς λόγους που ξεκίνησα κάτι. Γενικά δεν μου αρέσει να παρεκκλίνω, εκτός και αν δεν είχα ποτέ βλέψεις σταθερότητας σε ένα τομέα. Φυσικά, πολλές φορές ξεκινάς κάτι και δίνεσαι τόσο πολύ, που στο τέλος καταντάς να το μισείς, καθότι με απογοήτευση κοιτάς τον μόχθο σου και τον ιδρώτα σου πάνω σε κάτι που τελικά δεν πήγε τόσο καλά όσο θα ήθελες να πάει. Είναι προφανής η σύνδεση και στον τομέα των σχέσεων, καθώς όλοι είχαμε ένα φίλο που εξεστόμησε "την παλιοκαριόλα, όλα της τα έδωσα στο πιάτο και μου τα βάλε στον πάτο". Νομίζω ο επαναπροσδιορισμός των στόχων και η οριοθέτηση της κάρπωσης σου από ένα αντικείμενο ενασχόλησης είναι κάτι σαν το πρώτο ξύρισμα, που ο πόνος δεν έρχεται στο πρώτο κόψιμο, αλλά στο after shave. Έτσι και εμείς, πάντα στα πρώτα λάθη ποτέ δεν λέμε τίποτα, αλλά όταν έρθει η ώρα της κρίσης και οι μικρές πληγές φαντάζουν ακρωτηριασμοί, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Ακόμα και αυτό το post, που θα ξεκινούσα να γράφω για τα ζευγάρια, έχει ήδη λοξοδρομήσει, σαν την Coca cola του Στάλιν. Εξού και το (ακόμα) άσχετο όνομα του post.
Όλη αυτή η εισαγωγή είναι γιατί ένα παιδί μου είπε οτι δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσει το blog, γιατί δεν ξέρει πότε θα κάνω ένα post. Η απάντηση μου ήταν διμερής και μπορώ να την συνοψίσω στο εξής "ή βάλε RSS στο Mozilla σου ή μπες όποτε θυμηθείς". Φυσικά το RSS είναι λύση για τους τεχνολογικά φωτισμένους, οπότε η προεπιλεχθείσα απάντηση είναι . Στην πραγματικότητα και εγώ για αυτό το ξεκίνησα το blog, για να έχω ένα χώρο να μπορώ να γράφω οτι μαλακία μου κατεβαίνει στο κεφάλι και για να μπορώ να το μοιραστώ και με τους φίλους και γνωστούς μου. Χαρούμενος για το ακέραιο των στόχων μου, συνεχίζω στο κυρίως post.
Σήμερα το πρωί ένας φίλος μου έθιξε τον οικονομικό ρατσισμό σε μια σχέση. Δηλάδή έχοντας ένα βαλάντιο, η πιο λογική κίνηση είναι να βρεις ένα ταίρι που να είναι σχετικά κοντά στα οικονομικά σου. Ώντας πολίτης της νέας χιλιετίας, όπου το οικονομικό status αντικατέστησε τους ρωμαλεους άντρες, όπου οι γιακάδες και οι λεβεντομαλάκες αερίζονται με βεντάλιες 100ευρών και το χαρέμι των Homo Kariolus είναι εκεί για άλλη μια φορά για να προσφέρει στο βωμό του χρήματος την περιφάνεια και την αξιοπρέπεια του, άλλος ένας συνδυασμός φθίνουσων αξιών του νέου Millenium, παρατηρώ ότι πολύς κόσμος δεν το αντέχει αυτό. Προσπαθεί με διάφορα τεχνάσματα να κρύψει το πορτοφόλι του, είτε έχει είτε δεν έχει. Γενικά στην διασκέδαση, ο ίδιος ο Θεός τρέφει αυταπάτες δημοκρατίας. Πως είναι δυνατόν, κάποιος που σκέφτεται να πάρει δεύτερη μπύρα ή τσιγάρα, να μπορεί να περάσει το ίδιο καλά με κάποιον που παρκάρει την Ζ3 στην Τσιμισκή, αψηφώντας τα πρόστιμα, ακόμα και τον γερανό της Τροχαίας; Πως γίνεται να συγκριθεί το καταϊδρωμένο μπυρόνι με το παγωμένο Μοjito;
Και όμως, την ίδια ώρα δείχνει και το Tag Heuer, την ίδια ώρα δείχνει και το Casio.
Κι όμως στα ζευγάρια, το μόνο που χρειάζεται (πάντα προσωπική άποψη) είναι μόνο μια ματιά, ένα χαμόγελο που θα φέρει την ισορροπία, μια αγκαλιά που θα λύσει κάθε κόμπλεξ. Βάζοντας κάτω από το μικροσκόπιο αυτά τα ζευγάρια, παρατηρούμε ένα κοινό, την όρεξη για συμβιβασμούς, ειδικά στον τομέα της κοινωνικής διασκέδασης. Οι κοινοί έξοδοι γίνονται κατά 80-85% σε χώρους οικονομικά ανεκτούς και απο τα δύο μέλη της σχέσης. Ελάχιστες είναι οι φορές, όπου ο ασθενέσθερος προσπαθεί να φτάσει τον ισχυρότερο, με αποτελέσματα συχνά τραγελαφικά. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε και το προσωπείο που φορά, κάθε φορά που καλείται ο πενίας να υπερβεί τις δυνατότητες του. Και όπως είπε και ο φίλτατος Ρουντολφ : "Στην κούραση φαίνεται ο χορευτής." (Copyright Μαργαρώνης). Όπως έχω ξαναπεί, η σχέση είναι μαραθώνιος και όχι sprint. Χρειάζεται ηρεμία, ισορροπία, δύναμη, κουράγιο και συμβιβασμούς. Κάποιοι πάντα έχουν κάποια προσόντα που τους βοηθάνε απο τα γενοφάσκια τους. Κοιτώντας λίγο την Ιστορία, θα δούμε οτι δεν νικούσαν πάντα οι προικισμένοι, αλλά οι επιμείνοντες. Μπορεί να θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, όπως μας δίδαξε ο Κάλβος, αλλά η σκλαβιά της σχέσης θέλει υπομονή και κουράγιο.
Το όλο post είναι μια ένεση θάρρους, στον ήδη θαρραλέο πρώην Πρώτο συμφοιτητή μου, γραμμένο υπο τον θαυμάσιο ήχο των Pearl Jam (Sad από το album Lost Dogs).
Όλη αυτή η εισαγωγή είναι γιατί ένα παιδί μου είπε οτι δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσει το blog, γιατί δεν ξέρει πότε θα κάνω ένα post. Η απάντηση μου ήταν διμερής και μπορώ να την συνοψίσω στο εξής "ή βάλε RSS στο Mozilla σου ή μπες όποτε θυμηθείς". Φυσικά το RSS είναι λύση για τους τεχνολογικά φωτισμένους, οπότε η προεπιλεχθείσα απάντηση είναι . Στην πραγματικότητα και εγώ για αυτό το ξεκίνησα το blog, για να έχω ένα χώρο να μπορώ να γράφω οτι μαλακία μου κατεβαίνει στο κεφάλι και για να μπορώ να το μοιραστώ και με τους φίλους και γνωστούς μου. Χαρούμενος για το ακέραιο των στόχων μου, συνεχίζω στο κυρίως post.
Σήμερα το πρωί ένας φίλος μου έθιξε τον οικονομικό ρατσισμό σε μια σχέση. Δηλάδή έχοντας ένα βαλάντιο, η πιο λογική κίνηση είναι να βρεις ένα ταίρι που να είναι σχετικά κοντά στα οικονομικά σου. Ώντας πολίτης της νέας χιλιετίας, όπου το οικονομικό status αντικατέστησε τους ρωμαλεους άντρες, όπου οι γιακάδες και οι λεβεντομαλάκες αερίζονται με βεντάλιες 100ευρών και το χαρέμι των Homo Kariolus είναι εκεί για άλλη μια φορά για να προσφέρει στο βωμό του χρήματος την περιφάνεια και την αξιοπρέπεια του, άλλος ένας συνδυασμός φθίνουσων αξιών του νέου Millenium, παρατηρώ ότι πολύς κόσμος δεν το αντέχει αυτό. Προσπαθεί με διάφορα τεχνάσματα να κρύψει το πορτοφόλι του, είτε έχει είτε δεν έχει. Γενικά στην διασκέδαση, ο ίδιος ο Θεός τρέφει αυταπάτες δημοκρατίας. Πως είναι δυνατόν, κάποιος που σκέφτεται να πάρει δεύτερη μπύρα ή τσιγάρα, να μπορεί να περάσει το ίδιο καλά με κάποιον που παρκάρει την Ζ3 στην Τσιμισκή, αψηφώντας τα πρόστιμα, ακόμα και τον γερανό της Τροχαίας; Πως γίνεται να συγκριθεί το καταϊδρωμένο μπυρόνι με το παγωμένο Μοjito;Και όμως, την ίδια ώρα δείχνει και το Tag Heuer, την ίδια ώρα δείχνει και το Casio.
Κι όμως στα ζευγάρια, το μόνο που χρειάζεται (πάντα προσωπική άποψη) είναι μόνο μια ματιά, ένα χαμόγελο που θα φέρει την ισορροπία, μια αγκαλιά που θα λύσει κάθε κόμπλεξ. Βάζοντας κάτω από το μικροσκόπιο αυτά τα ζευγάρια, παρατηρούμε ένα κοινό, την όρεξη για συμβιβασμούς, ειδικά στον τομέα της κοινωνικής διασκέδασης. Οι κοινοί έξοδοι γίνονται κατά 80-85% σε χώρους οικονομικά ανεκτούς και απο τα δύο μέλη της σχέσης. Ελάχιστες είναι οι φορές, όπου ο ασθενέσθερος προσπαθεί να φτάσει τον ισχυρότερο, με αποτελέσματα συχνά τραγελαφικά. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε και το προσωπείο που φορά, κάθε φορά που καλείται ο πενίας να υπερβεί τις δυνατότητες του. Και όπως είπε και ο φίλτατος Ρουντολφ : "Στην κούραση φαίνεται ο χορευτής." (Copyright Μαργαρώνης). Όπως έχω ξαναπεί, η σχέση είναι μαραθώνιος και όχι sprint. Χρειάζεται ηρεμία, ισορροπία, δύναμη, κουράγιο και συμβιβασμούς. Κάποιοι πάντα έχουν κάποια προσόντα που τους βοηθάνε απο τα γενοφάσκια τους. Κοιτώντας λίγο την Ιστορία, θα δούμε οτι δεν νικούσαν πάντα οι προικισμένοι, αλλά οι επιμείνοντες. Μπορεί να θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, όπως μας δίδαξε ο Κάλβος, αλλά η σκλαβιά της σχέσης θέλει υπομονή και κουράγιο.
Το όλο post είναι μια ένεση θάρρους, στον ήδη θαρραλέο πρώην Πρώτο συμφοιτητή μου, γραμμένο υπο τον θαυμάσιο ήχο των Pearl Jam (Sad από το album Lost Dogs).
10 comments:
epesa tixaia panw sou, den iparxoun polla roz pragmata se blogs. se diavazw sixna, apla petas olo iponooumena se g nwstous sou , kati pou genika antikeitai sto logo iparksis twn blog giati apla emeis oi alloi den ta pianoume ksereis. Eisai apolafstikos omws, den mporw na to arnithw gi afto kai sou grafw.
Εκτός από τα υστερόγραφα, τα οποία είθησται να είναι αφιερωμένα εξαιρετικά, μετά απο μια πρόχειρη επανασκόπηση των posts μου δεν βρήκα συγκερκιμένα υπονοούμενα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πάραυτα :D
Το post το διάβασα το ίδιο βράδυ που το postαρες. Δεν βρήκα κάτι να σχολιάσω, ίσως γιατί τα είχαμε πει όλα... Το καλύτερο σου κείμενο (αν και λίγο ανορθόγραφο :]). Αλλά, anyway, οι πληροφορικάριοι ποτέ δεν ήταν φημισμένοι για την ορθογραφία τους.
OMFG και 3 LOL, ανορθόγραφο; Να με συγχωρέσετε, ladies and gents. Αλλά για να ισχύει το σχόλιο του Vasigoal, αλλά και μιας τρομακτικής εσωτερικής βαρεμάρας δεν θα το διορθώσω :shy:
Όντας μια αγκαλιά κι ένα χάδι μπορεί να λύσει κάθε σύνδρομο αλλά για πόσο ; Στην τελική όλες οι σχέσεις είναι συμβιβασμοί άλλοτε μεγάλοι , άλλοτε οικονομικοί , κοινωνικοί κλπ , άλλοτε πιο μικροί (όπως ένα ροχαλητό ή μια παραδική υστερία ) .
Σήμερα καθώς έτρωγα και παρατηρώντας το ζευγάρι που καθόταν στο παράπλευρο αναρωτιώμουν πόσα ζευγάρια είναι συμβιβασμένα , πόσο συμβιβάζομαι εγώ στη δική μου σχέση . Μετά σκέφτηκα τη μάνα μου και τον πατέρα μου που κι αυτοί με τη σειρά τους συμβιβασμένοι είναι .
Αλήθεια πώς να συναγωνιστεί κάποιος που έχει ενα φιατάκι με κάποιον που παρκάρει τη Ζ4 στην Τσιμισκή ; Τους χωρίζουν τόσα αλλά στις σχέσεις τους κι οι δυο συμβιβασμένοι θα καταλήξουν .
Όλα μια ζυγαριά είναι , διαφορετική για τον καθένα μας . Το πότε θα γύρει και προς τα που κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει ...
@ αλέκα : Το αν θα καταλήξουν συμβιβασμένοι είναι άλλο ένα ολόκληρο post. Το οτι δεν έχουν σχέση τα λεφτα σε μία σχέση (οχι σε ενα γάμο, μιλάω για σχέση) μπορείς το χρησιμοποιείς γενικά για να ξεπερνάς μικροπροβληματισμούς. Τέσπα, το όλο ποστ είναι κατευθυνόμενο προς ένα συγκερκιμένο άτομο, αλλά πάντα μου αρέσει να ακούω σχόλια.
@ mpira : α ναι, ποιος είσαι :)))) ;
TO KATAIDROMENO MPIRONIO KAI TO PAGOMENO MOJITO...GELOUSA SAN TO MALAKA MONOS MOU KANENA 2LEPTO? AX AUTO TO SAD TON PJ EXEI KAPSEI KOSMO KAI KOSMAKI!!!!! EPISIS MIN LES GIA XAMOGELA KLP GIATI APO TO SAD PIGAIOUME STO UNTITLED KAI TO OCEANS...ADE AMA EISAI GENOUS THILIKOU KAI STO BLACK. P.S. tora ta diavazeis aneta asximomouri???
Εισαι δογματικος αλλα δεν θα διαφωνησω. Ναι μοιαζει με μαραθωνιο αλλα τα διαστηματα που σπρινταρεις αντιθετα με τους μαραθωνοδρομους, οι ερωτευμενοι και οι "ενσχετοι" δεν τα κανουν ποτε στα τελευταια μετρα. Εκει ειναι που μπουκωνουν, αργουν, και καθηστερουν το αναποφευκτο. Εκει ειναι που χανουν και την νικη της πραγματικης αγαπης, του ερωτα και μιας σχεσης που θα εμενε για παντα καρφωμενη με πινεζα στον πινακα αναφορας του κεφαλιου τους. Ειναι βεβαια και αλλοι που τα παρατανε τελειως. Δεν σπρινταρουν. Απλα αποχωρουν απο τον αγωνα. Loosers και leavers. !sub
aaaaxxxx sxeseis e?
diskola alla endiaferonta. de simfwnw genika m afta pou les kathws de vlepw kapoio eidos antagwnismou, eite se epipedo sprint, eite se marathwnio. einai alla pragmata: katanoisi, sevasmos, simvivasmos, patatakia, pitses kai filia xwris na plineis dontia...
einai vradi, eimai sto uni gia peirama ipnou kai eipa na simvallw ki egw me to sxolio mou...
Νίκη, πιστεύω έχεις καταλάβει πως πλέον είσαι ζωντανός οργανισμός μέσα σε αυτό το blog. Χωρίς σχόλιο σου, δεν θεωρώ ότι έγραψα κάτι μη περιττό. Φιλιά ;)
Post a Comment